Lekcja II

Co to jest transmutacja?
Słowo transmutacja pochodzi z łacińskiego trans, "poprzez", i mutatio, "zmiana" lub transfiguracji (figuro - "kształtuję"). Wspomnienia o transmutacji można znaleźć w mitach, bajkach mugoli na całym świecie. Ale co to jest transmutacja dla czarodzieja? Otóż. Transmutacja to bardzo złożona dziedzina magii polegając na przemienieniu jednej rzeczy w inną (np. zapałki w igłę) Wymaga wielkiego skupienia oraz perfekcji. Nawet najmniejsze przejęzyczenie się, źle wypowiedziane zaklęcie może skończyć się tragicznie zarówno dla danego przedmiotu jak i dla czarodzieja wykonującego daną transmutację.

Podstawy transmutacji:
Jak już wspomniałem wyżej, transmutacja to chyba najtrudniejsza ze sztuk magicznych. Najtrudniejsza, ponieważ jest bardzo mało ogólnych zasad transmutacji. Większość zasad jest do określonych zmian (np.: zamiana zapałki w igłę). Wszystkich zmian trzeba się nauczyć. Są tylko dwie ogólnikowe zasady:
1. Musimy się skupić nad tym, w co ma się przemienić dany przedmiot.
2. Używać zaklęć, które znamy.
Ta druga zasada może się wydawać dziwna, ale jest niezmiernie ważna. Najpierw musimy umieć rzucać zaklęcie, a dopiero próbować transmutacji.

Podział transmutacji:
Transmutację można podzielić na cztery odłamy:
1. Transmutacja przedmiotów w przedmioty
Jest to najłatwiejsza ze wszystkich odłamów transmutacji. W szkole magii i czarodziejstwa Hogwart, już na pierwszej lekcji uczniowie dokonują najprostszego przemieniania - zapałki w igłę.
2. Transmutacja przedmiotów w zwierzęta (i na odwrót)
Ten rodzaj jest trochę bardziej skomplikowany, ponieważ prócz zamiany wyglądu i zewnętrznego musimy również przetransmutować "zawartość" i funkcję (dziwnie by wyglądał królik, który gwiżdże, z uszu wydobywa mu się para).
3. Transmutacja zwierząt w zwierzęta
To należy do trudniejszych transmutacji. Zamienić istotę żywą w inną, również żywą. Wymaga to od czarodzieja dużej wprawy oraz dokładności i skupieni, ponieważ musimy zmienić wszystkie cechy, występujące u obu zwierząt.
4. Transmutacja ludzi (w tym samego siebie)
To jest najtrudniejsza transmutacja ze wszystkich możliwych. Czarodziej, który transmutuje człowieka (np. w żabę) musi wykazać się olbrzymią dokładnością, ponieważ nawet najdrobniejsze przejęzyczenie, złe zaakcentowanie zaklęcia, nie całkowite skupienie się na zaklęciu i rzeczy, w którą chce się przetransmutować dana osobę może skończyć się tragicznie,

Animizacja:
Animizacja czyli sztuka przemiany w najróżniejsze organizmy żywe była praktykowana przez obywateli magicznych już od stuleci. Jeszcze za czasów, gdy Ministerstwa Magii w poszczególnych regionach nie były w stanie kontrolować użycia czarów zarówno podstawowych, jak i tych zaawansowanych tak, jak transmutacja czy też teleportacja. Prawdopodobnie wiecie, że w dzisiejszych czasach czarodzieje posiadający zdolności animizacji muszą zarejestrować się w ministerstwie, ale ich rejestracja może zostać odrzucona jeśli urzędnicy uznają, że petent jest osobą nieodpowiedzialną i może swoimi czarami przynieść szkody współobywatelom. Niegdyś takowy rejestr nie był prowadzony, a osób używających pełnej bądź częściowej animizacji było dość dużo. Prowadziło to często do niemiłych i bolesnych wypadków. Nieprawidłowa animizacja może być równie niebezpieczna, jak któraś z zakazanych klątw. Istnieją trzy podstawowe przypadki złej animizacji:
1. Niepełna animizacja (zmiana w zwierzę zakończona przemianą połowy ciała w zwierzę, a reszta pozostaje ludzka), która może stworzyć zagrożenie dla życia czarodzieja ze względu na to, że część naszych organów zmienia się w zwierzęce, a cześć pozostaje ludzka. Jest to najczęstszy przypadek zdarzający się w wyniku użycia za małej ilości mocy do tej transmutacji.
2. Blokada animizacyjna, powstająca przez zbytni zapał przy rzucaniu zaklęcia. Efektem jest długotrwałe przebywanie w postaci zwierzęcej, a także istnienie groźby niemożliwości uwolnienia się spod postaci zwierzęcej do końca życia. Występuje u niedoświadczonych animagów.
3. Animizacja absolutna, zmiana w zwierzę jest udana, jednak zaczynamy nabierać cech zwierzęcych, przez co tracimy kontrolę nad sobą. Występuje tu zjawisko podobne do tego u wilkołaków. Wilkołaki tracą panowanie nad sobą w trakcie pełni, natomiast czarodzieje z animizacją absolutną tracą ją na zawsze. Stają się po prostu zwierzętami. Różnią się od innych zwierząt tylko tym, że długo żyją - bo tyle ile człowiek.
Jednak bez ryzyka nigdy nie ma sukcesu. Gdyby nie wieloletnie eksperymenty magiczne, niektóre z narażeniem życia obywateli zarówno magicznych, jak i poza magicznych (czytaj: mugoli), nigdy nie zgłębilibyśmy tajemnic sztuki transmutacji własnego ciała i przemiany w inne żywe organizmy. A jest to sztuka warta nauki.

ZASADY UŻYWANIA RÓŻDŻKI:
1. Różdżkę używaj tylko do czarów szlachetnych - nie szkodzących ani tobie, ani innym!
2. Różdżka nie może być przekazana jakiemukolwiek mugolowi - złamanie tego punktu regulaminu to równoczesne złamanie Artykułu 10 Paragrafu 5 na temat Ochrony Mugoli.
3. Różdżka nie może zostać użyta kiedy jest bardzo uszkodzona - lekkie obicia raczej nic nie zrobią, jednak złamana różdżka daje więcej szkód niż efektów i może doprowadzić do niespodziewanych konsekwencji!

NAUKA UŻYWANIA RÓŻDŻKI:
1.Weźcie atrapę różdżki w odpowiednią dłoń (leworęczni - w lewą, praworęczni - w prawą, a oburęczni - w jedną z powyższych Happy

2.Chwycić różdżkę w sposób następujący: wyobraźcie sobie, że trzymacie scyzoryk lub nóż! W taki sam sposób trzymajcie różdżkę.
3.W momencie kiedy rzucacie czar - musicie wykonać odpowiedni ruch różdżką. W większości prosty zaklęć jest on następujący: odchylacie rękę trochę do tyłu, w górę, następnie wypowiadając zaklęcie robicie zamach różdżką w przód, kierując ją w obiekt, który czarujecie.

Może się to wydawać łatwe jednak gwarantuję, że to piekielnie trudna sztuka. Ale mawiają: "Ćwiczenie czyni mistrza", więc ćwiczcie Happy

, próbujcie! Każdą różdżkę charakteryzuje długość - najmniejsze mają ok. 8 cali, czyli 20 cm, a najdłuższe ok. 16 cali, czyli 40 cm. Każda jest zrobiona z jakiegoś rodzaju drewna. Każdy człowiek powinien mieć inną różdżkę, ale niestety w dzisiejszych czasach różdżki się powtarzają. Mogą być między innymi bukowe, dębowe, akacjowe, sosnowe i tak dalej. Jest ogromna ilość kombinacji. Każda różdżka ma też wewnątrz jądro - substancję główną, dzięki której różdżka służy do czarowania:) Mogą to być pióra feniksa, włosy jednorożca, nici ze smoczego serca, włos Veeli i wiele innych. Na świecie niewielu jest dobrych wytwórców różdżek. Jednak w Europie słynni są z tej sztuki dwaj mężczyźni: Pan Ollivander z ulicy Pokątnej w Londynie. Jego rodzina ponoć od 382 r. p.n.e. Wyrabia różdżki na terenie Europy zachodniej. Drugim jest Pan Gregorovitch z Bułgarii, który zaopatruje w swoje wyroby Europę wschodnią i południową.